Παρουσίαση Εφέ Καταρράχτη

Ήρθε η στιγμή να παρουσιάσω μια κατασκευή!
Το ενυδρείο στο οποίο έγινε το "πείραμα" είναι ένα Juwel Record 600 μικτής χωρητικότητας 63 λίτρων, το οποίο λειτουργεί με το εσωτερικό του φίλτρο και το εργοστασιακό φωτιστικό του.

Υλικά που απαιτήθηκαν:
*Φελιζόλ (Διαστάσεις ανάλογες του ενυδρείου)
*Σκουρόχρωμη άμμος για το φόντο (Περίπου 2 κιλά)
*Λευκό αμμοχάλικο 0,6-1,2 mm (10-15 κιλά)
*Ενυδρειακή σιλικόνη (1,5 φυσίγγιο)
*"Epoxol Alimentary"-Εποξειδική κόλλα 2 συστατικών κατάλληλη για τρόφιμα
(1 κιλό συστατικόυ "Α" και 600 γρ. συστατικού "Β")
*Κύριο σώμα αερόφιλτρου Sera L-150
*Ενυδρειακές πέτρες για στήριξη του παρτεριού και του βράχου. (3 τεμάχια)
*Plexi-glass πάχους 3 χιλιοστών για την έξοδο του φίλτρου και το ομοίωμα
*Ρυθμιζόμενη αεραντλία Sera 275 R plus
*Σωληνάκι για αεραντλία

Εργαλεία:
*Πιστόλι σιλικόνης
*2 πινέλα κοινά
*Πιστολάκι για μαλλιά
*Χαρτοκόπτης (φαλτσέτα)
*Αναπτήρας ή φλόγιστρο
*Μέτρο και χάρακας
*Μικρό πριόνι για το Plexi-glass
*Μαρκαδόρος
*Δοχείο και αναδευτήρας για το μείγμα εποξειδικής
*Γάντια μιας χρήσεως
*Προστατευτικά γυαλιά

Κατασκευή

Το όλο σύστημα βασίζεται στη ροή που εκτελεί ποσότητα άμμου, ανεβάζοντας τη στο ύψος της στάθμης του νερού και ύστερα πέφτει με το βάρος της προς το βυθό του ενυδρείου.
Το μόνο είδος αντλίας μικρού μεγέθους, που θα μπορούσε να το πραγματοποιήσει αυτό χωρίς να έχει κινούμενα μέρη που θα μπορούσαν να υποστούν βλάβη ερχόμενα σε επαφή με την άμμο, είναι η αντλία από το αερόφιλτρο Sera L 150.Λειτουργεί με τη χρήση αεραντλίας δημιουργώντας υποπίεση.Επίσης το ύψος της ρυθμίζεται τηλεσκοπικά.
Η όλη επέμβαση ξεκίνησε κατασκευάζοντας ένα ομοίωμα από Plexi-glass, ώστε να πειραματιστώ με την κοκομετρία της άμμου που θα χρησιμοποιούσα και τη συμπεριφορά της με το φίλτρο του ενυδρείου σε λειτουργία.Με την ίδια άμμο στρώθηκε και ο βυθός.Σε καμία περίπτωση η άμμος δεν θα έπρεπε να παρασύρεται κατά την πτώση της,από τη ροή του φίλτρου.

Ύστερα από αρκετά πειράματα επέλεξα αμμοχάλικο με κοκομετρία 0,6 - 1,2
Το επόμενο βήμα ήταν να κατασκευάσω ένα τρισδιάστατο φόντο στην πλάτη του ενυδρείου που θα φιλοξενούσε την αντλία και θα μπορούσε να οδηγήσει την άμμο προς το βυθό χωρίς να διασκορπιστεί σε όλο το χώρο.
Ξεκίνησα διαμορφώνοντας ένα κομμάτι φελιζόλ που έκοψα στις διαστάσεις του ενυδρείου αφαιρώντας και το χώρο που καταλαμβάνει το εσωτερικό φίλτρο.

 Στο σημείο της κατασκευής που θα "κυλάει" η άμμος μπορείτε να παρατηρήσετε οτι η διαμόρφωση θυμίζει "σκαλοπάτια" σε κάθετη νοητή γραμμή.
Κόβοντας το κομμάτι αυτό κάθετα, η κατασκευή χωρίστηκε σε 3 μέρη.Ύστερα ενώθηκαν ξανά, με το μεσαίο κομμάτι που θα κυλάει η άμμος να έχει αρκετή κλίση στο κάτω μέρος προς τα έξω.Δηλαδή το κάτω μέρος του συγκεκριμένου κομματιού τραβήχτηκε 1-2 εκατοστά πιο έξω από την κατασκευή, ενώ το πάνω παρέμεινε στο ίδιο επίπεδο.
Αυτό βοήθησε στο να παραμένει η άμμος κοντά στην κατασκευή και να μην δημιουργούνται ρεύματα που θα μπορούν να την παρασύρουν.Σε αυτή τη φάση κολλήθηκε και η αντλία με ενυδρειακή σιλικόνη, στο πίσω μέρος του μεσαίου κομματιού.Η αναρρόφηση της είναι στο κάτω μέρος και η εξαγωγή στο επάνω.

Έπειτα αφού άπλωσα αρκετή σιλικόνη, γέμισα το φόντο με μπόλικη καφέ άμμο πιέζοντας τη ώστε να κολλήσει
και αφού απομάκρυνα με πιστολάκι μαλλιών όση περίσσευε το άφησα να στεγνώσει για 5 ημέρες.
Η άμμος δεν πρέπει να είναι πολύ ανοιχτόχρωμη.

 Μετά το στέγνωμα χρησιμοποίησα ένα πινέλο για να αφαιρέσω όση άμμο δεν κόλλησε καλά και πέρασα την όλη επιφάνεια με εποξειδική κόλλα κατάλληλη για τρόφιμα.Χρησιμοποίησα την Epoxol Alimentary, που έχει πιστοποίηση και είναι κατάλληλη για επικάλυψη δεξαμενών ποσίμου νερού.Αποτελείται από 2 δοχεία με τα συστατικά "Α" και "Β".Η αναλογία είναι 10 μέρη "Α" προς 6 μέρη "Β".Σε καθαρό δοχείο ανακάτεψα τα 2 συστατικά και με ένα πινέλο άπλωσα το μείγμα πάνω στην άμμο.Θέλει αργές,απαλές κινήσεις ώστε να μην ξεκολλήσει η άμμος και να μη δημιουργηθούν φυσαλίδες.Το στέγνωμα χρειάστηκε 24 ώρες,όμως ο πλήρης πολυμερισμός και η επίτευξη της μέγιστης αντοχή διάρκεσε 7 ημέρες.

 Όπως βλέπεται στην ανωτέρω φωτογραφία,στο σημείο που βρίσκεται η εξαγωγή της αντλίας δημιουργείται μια κοιλότητα.Εκεί κόλλησα με σιλικόνη ένα μικρό κομμάτι plexiglass και πάνω του φελιζόλ στις ίδιες διαστάσεις, με τέτοιο τρόπο ώστε να μένει κενό ανάμεσα στην κοιλότητα και το Plexi-glass.Έτσι η άμμος που βγαίνει από το φίλτρο "χτυπάει" στο plexi-glass και κατευθύνεται προς τα κάτω με το βάρος της, ενώ ο αέρας που βγαίνει από την αντλία φεύγει στο περιβάλλον.Η εξαγωγή της αντλίας θα είναι πάνω από τη στάθμη του νερού στο ενυδρείο.Κατόπιν διαμόρφωσα το κομμάτι από φελιζόλ, κόλλησα άμμο και αφού στέγνωσε το πέρασα με την εποξειδική.Τα κοψίματα που φαίνονται στο κάτω μέρος έγιναν για να τοποθετήσω ένα σκαφάκι συλλογής για την άμμο, που τελικά δε χρειάστηκε.

Με τον ίδιο τρόπο συνέχισα την κατασκευή με καινούργιο κομμάτι, ώστε να καλύψω το εσωτερικό φίλτρο του ενυδρείου και στο τέλος έκανα τις απαραίτητες οπές για την κυκλοφορία του νερού.Οι οπές αυτές έγιναν στα σημεία που το φίλτρο έχει οπές εισαγωγής και εξαγωγής νερού ώστε να μην καλυφθούν.
Για να κερδίσω χώρο λόγο μικρού όγκου του ενυδρείου έκαψα το πίσω μέρος του φελιζόλ ώστε να γίνει πιο λεπτό.Τώρα πλέον η κατασκευή κατά την τοποθέτηση σφηνώνει και στέκεται με το βάρος της.Στην περίπτωση που το φελιζόλ έμενε στο πίσω μέρος θα χρειαζόταν να κολληθεί με σιλικόνη στο πίσω τζάμι.Βέβαια αυτό θα ήταν το καλύτερο,αλλά μπρος στα κάλη τι είναι ο πόνος...
Ύστερα πέρασα και το πίσω μέρος με την εποξειδική, ακολουθώντας την ίδια διαδικασία, ώστε να μην τρίβεται.

 Η δοκιμή πήγε καλά και στη συνέχεια κατασκεύασα ένα "παρτέρι" και ένα βραχάκι με το γνωστό πλέον τρόπο.
Σε αυτά χρειάστηκε να κολληθούν πέτρες ώστε να βαρύνουν και να κάτσουν στο βυθό.

Όταν ολοκληρώθηκαν τα στεγνώματα τοποθετήθηκαν όλα στο ενυδρείο και αφού μπήκε η άμμος και τα φυτά
η όλη κατασκευή ολοκληρώθηκε.
Το φίλτρο έστρωσε,τα ψάρια μπήκαν και το αποτέλεσμα με δικαίωσε.